نقص توجه در بزرگسالان، یکی از مشکلاتی است که امروزه نسبت به دهه‌های قبل، رایج‌تر شده است. شاید شنیده باشید که اکثر افراد، مدام نق می‌زنند که نمی‌توانند حواسشان را کاملا جمع کنند یا مدام کارهای مهم را فراموش می‌کنند. با این حال، بسیاری از افراد نمی‌دانند که آیا این نقص توجه در آنها، امری عادی است یا یک اختلال تلقی می‌شود؟ به همین خاطر، در بسیاری از این شرایط، خود فرد یا دیگران، برچسب اختلال نقص توجه را بر این مشکلات می‌زنند. در این مقاله خواهیم آموخت که نقص توجه دقیقا چیست و چه موقع اختلال محسوب می‌شود. همچنین علائم دقیق این بیماری را خواهیم شناخت. پس با ما همراه باشید.
اختلال نقص توجه در بزرگسالان چیست و چه فرقی با اختلال بیش‌فعالی دارد؟
اختلال نقص توجه در بزرگسالان یا ADD، اختلالی است که طبق ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی، جزئی از اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی محسوب می‌شود. در زمان‌های قبل‌تر، این اختلال مستقل محسوب می‌شد اما امروزه، این اختلال در ذیل اختلال بیش‌فعالی قرار گرفته است.
با این همه، اختلال نقص توجه در بزرگسالان، معمولا از همان دوران کودکی شروع می‌شود و نشانه‌هایش تا بزرگسالی باقی می‌ماند. این اختلال که مشخصه‌ی اصلی‌اش، ناتوانی در توجه کردن است با اختلال بیش‌فعالی تفاوت‌هایی دارد که آن دو را از هم جدا می‌کند. برای درک بهتر چیستی و تفاوت این اختلال با بیش‌فعالی، لازم است که علائم نقص توجه در بزرگسالان را بهتر بشناسیم. در ادامه به معرفی علائم تشخیصی این اختلال خواهیم پرداخت.
اولین علائم نقص توجه در بزرگسالان، ناتوانی در توجه به جزئیات!
یکی از علائم نقص توجه در بزرگسالان، ناتوانی این افراد در توجه دقیق به جزئیات است. این مسئله اغلب سبب می‌شود که این افراد، دچار خطاهایی در انجام تکالیف تحصیلی یا شغلی بشوند. این خطاها به مرور سبب کاهش چشمگیر عملکرد آنها خواهد شد. برای مثال، این افراد معمولا در امتحان‌ها، به تمام جزئیات یک سوال دقت نمی‌کنند یا حتی آن را کامل نمی‌خوانند!
دومین علامت نقص توجه در بزرگسالان، مشکل در حفظ تمرکز
یکی دیگر از علائم نقص توجه در بزرگسالان این است که این افراد، نمی‌توانند تمرکزشان را روی انجام یک تکلیف برای مدتی حفظ کنند.
مثلا این افراد هنگام یک سخنرانی، فقط در چند دقیقه‌ی ابتدایی تمرکز دارند اما بعد از آن، ممکن است دیگر حواسشان به سخنرانی نباشد!
سومین علامت نقص توجه در بزرگسالان، بی‌توجهی به دیگران هنگام سخن گفتن
این مورد، یکی از علائم نقص توجه در بزرگسالان است که می‌تواند، مشکلات مهمی را در روابط اجتماعی افراد ایجاد کند. بسیاری از افرادی که با فرد مبتلا به ADD، مستقیما صحبت می‌کنند، می‌گویند: (به نظر می‌رسه این افراد اصلا به حرف ما گوش نمی‌دن و حواسشون جای دیگه‌ست!)
چهارمین علامت، ناتوانی در دنبال کردن دستورها
افراد مبتلا به ADD، معمولا نمی‌توانند دستورات را دنبال کنند. این افراد به این خاطر، اغلب نمی‌توانند تکالیف مدرسه یا حتی وظایف شغلی‌شان را به پایان برسانند. این مسئله در بیشتر مواقع، باعث به خطر افتادن وضعیت شغلی یا تحصیلی آنها می‌شود!
پنجمین علامت، مشکل در سازماندهی فعالیت‌ها و انجام تکالیف نیازمند توجه مستمر
پنجمین مورد از علائم نقص توجه در بزرگسالان به ناتوانی آنها در سازماندهی امور اشاره دارد. بی‌نظمی در انجام کارها در موعد مقرر، ناتوانی در انجام تکالیف متوالی و… تنها گوشه‌ای از این امر هستند.
به علاوه، در اکثر اوقات این افراد از انجام کارهایی که نیازمند توجه مستمر است، متنفر هستند. برای مثال، آنها از پر کردن پرسشنامه‌های طویل خوششان نمی‌آید، چون نیازمند توجه طولانی مدت است!
ششمین مورد از علائم نقص توجه در بزرگسالان، گم کردن وسایل مربوط به انجام تکلیف یا فعالیت!
یکی دیگر از علائم نقص توجه در بزرگسالان، گم کردن اشیائی است که به نحوی با فعالیت فرد ارتباط دارند. برای مثال، اگر فرد معلم است، عینک یا خودکار و کاغذش را گم می‌کند. در حالت دیگر، یک کلید مهم، موبایل یا سایر وسایل ضروری را نمی‌داند که کجا گذاشته است.
هفتمین علامت نقص توجه، فراموشکاری در امور روزمره
یکی از علائم شایع ADD، فراموش کردن امور روزمره است. برای مثال، فرد می‌داند که امروز باید قبض پرداخت کند یا به تلفن خاصی پاسخ دهد اما فراموش می‌کند. این مورد می‌تواند شامل مسائلی چون فراموش کردن قرار ملاقات و… نیز بشود.
آخرین علامت نقص توجه در بزرگسالی، پرت شدن حواس با کوچک‌ترین محرک خارجی!
در آخر باید گفت که افراد مبتلا به ADD، معمولا با کوچک‌ترین محرک خارجی، حواسشان از انجام یک کار مهم پرت می‌شود. برای مثال، فردی را در نظر بگیرید که سر جلسه‌ی امتحان مهمی چون دکتری، با شنیدن صدای پرندگان خارج از محوطه، تمرکز حواسش را از دست می‌دهد!
در آخر باید گفت که این بیماری، معمولا سبب اختلال در شغل، تحصیل و زندگی روزمره‌ی افراد می‌شود. از این‌رو بسیار مهم است که با مراجعه به متخصص مربوطه، هرچه سریع‌تر به درمان آن پرداخته شود.
بیشتر بخوانید: درمان اختلال استرس پس از سانحه
نظر شما