مغز و عصب شناسی، بخش مهمی از علم پزشکی را به خود مشغول کرده است. عملکرد ذهنی به این موارد وابسته است. به هر علتی ممکن است اختلالاتی در سیستم عصبی و ادراکی فرد ایجاد شود و بیماری هایی مانند اختلال عصبی شناختی را ایجاد کند. این بیماری که در گذشته به نام سندروم مغز آلی شناخته می شد، بیشتر در سنین بالا رخ می دهد. در ادامه بیشتر با این اختلال و بیماری های مربوط به آن آشنا می شوید.
اختلال عصبی شناختی و علائم آن
شرایطی که باعث می شود تا اختلال در عملکرد ذهن ایجاد شود، به اختلال عصبی شناختی منجر می شود. کاهش عملکرد ذهنی مانند مشکلات حافظه، تغییرات رفتاری، مشکل درک زبان و… مواردی هستند که نشان دهنده علائم اختلال عصبی شناختی محسوب می شوند. معمولاً این مشکلات به مرور زمان بیشتر می شوند و فرد ممکن است شرایط نامساعدی را برای خودکفایی در انجام امور روزمره داشته باشد. بیماری های مختلفی نیز سبب می شوند تا این اختلالات ایجاد شوند. تخریب اعصاب در بخش های مختلف مغز سبب ایجاد این مشکلات می شوند. شرایط بیمار و تأثیر و رشد بیماری به مقدار زیادی وابسته به علتی است که سبب ایجاد این اختلال شده است.
سایر علائمی که وابسته به این بیماری هستند، شامل موارد زیر هستند:
- از دست دادن حافظه،
- گیجی،
- استرس و اضطراب بدون دلیل،
- سرگیجه و سردرد،
- کاهش محسوس تمرکز،
- کاهش تعادل،
- از دست دادن حافظه کوتاه مدت،
- مشکلات بینایی و شنوایی و…
انواع اختلال مربوط به اعصاب شناختی
انواع اختلال شناختی وجود دارند. بسته به نوع اختلال ممکن است درمان پذیر یا صعب العلاج باشد. معمولاً دو نوع اختلال وجود دارد:
- هذیان: در این نوع اختلال عصبی شناختی، هذیان یا حالت حاد گیجی اتفاق می افتد. معمولاً این اختلال در مدت زمانی کوتاه اتفاق می افتد که ممکن است بین چند ساعت تا چند روز طول بکشد. اختلال توجه و آگاهی شایع ترین علائمی هستند که نشان می دهند اختلال هذیان ایجاد شده است.
- اختلال عصبی شناختی اکتسابی: یکی از انواع اختلال شناختی، نوع اختلال شناختی اکتسابی است. در این مواقع، در یک یا چند زمینه شناختی مثل توجه و تمرکز، زبان، یادگیری و درک مشکل ایجاد می شود. بیماری هایی مثل پارکینسون، آلزایمر، ایدز و حتی استفاده از مواد دارویی خاص این اختلال را به صورت موقت و گاهی دائم و رو به رشد ایجاد می کنند.
درمان اختلالات عصبی شناختی
عوامل مختلفی مثل بیماری هایی که روی مغز و اعصاب تأثیر می گذارند و هر گونه ضربه به نخاع و مغز باعث ایجاد اختلالات عصبی می شوند. در هر صورت درمان اختلال عصبی شناختی باید با توجه به علت و نشانه های آن صورت گیرد. برای این منظور ابتدا سی تی اسکن و ام آر آی از جمجمه، سینوس ها، مغز و حتی حفره های چشم انجام می شود. همچنین فعالیت الکتریکی مغز اندازه گیری می شود و با توجه به نتایج حاصل شده، روند درمان شروع می شود. گاهی اوقات استراحت و داروهای مسکن می توانند اختلال را از بین ببرند. ممکن است به آنتی بیوتیک و داروهای فعال کننده مغز نیاز باشد یا حتی به تشخیص پزشک نیاز به جراحی وجود داشته باشد.
اختلال عصبی شناختی باید هر چه سریع تر درمان شود تا مشکل مرتفع نگردد. همچنین خوددرمانی و به تعویق انداختن درمان می تواند اثراتی جبران ناپذیر و حتی مرگ را به همراه داشته باشد.
بیشتر بخوانید: ارتباط کم شنوایی با آلزایمر
نظر شما